Nha Trang, Quy Nhon en My Lai

Saigon laten we op een vroege zondagochtend achter ons om richting Nha Trang te gaan. Nha Trang is een kustplaats die de laatste jaren enorm in populariteit is toegenomen nadat deze plek haar mooie stranden toonde tijdens uitzendingen van Miss Universe verkiezingen, een jaar of 6 geleden. Grote investeerders zagen er een dikke boterham in en zijn sindsdien heel de kustlijn aan het volstampen met luxe 5 sterren resorts. Een groter contrast met Saigon en de route richting deze badplaats is bijna niet mogelijk. Onderweg zagen we nog vele huizen van golfplaat en mensen die water of fruit verkopen om weer een dag te kunnen eten. Terwijl de Russen en Chinezen zich een paar kilometer verderop van alle gemakken laten voorzien. Zo werkt het blijkbaar. We vroegen Liem, onze Vietnamese gids wat hij vindt van deze ontwikkeling. Hij vertelde dat het iets goed en tegelijkertijd iets niet goeds is. Voor al die weelde wordt veel natuur verwoest. Gezonde bomen worden gekapt, infrastructuur komt ervoor in de plaats. De identiteit van het land verliest terrein. Tegelijkertijd levert het werkgelegenheid op, wat het leven van veel Vietnamezen verbetert. Liem heeft er duidelijk dubbele gevoelens bij. Zijn gezicht spreekt boekdelen wanneer hij vertelt over de authenticiteit van zijn land.
Persoonlijk vind ik het zonde, terwijl deze ontwikkelingen natuurlijk overal ter wereld plaatsvinden. En ik de luxe ook echt wel kan waarderen. Maar op één of andere manier hoort het hier niet.

Om het leven tussen de locals te ervaren, eten we 's avonds in een soort garagebox. Helemaal vol met barbecueende Vietnamezen. Fantastisch! Goed eten en geen westerling gezien. Het kan hier dus nog wel 👍Jammer genoeg zijn Helen en een aantal reisgenoten ziek. Die duiken allemaal vroeg het bed in.

Met Els en Andy doen we een rondje avondmarkt. Ik scoor een paar vakantiebroeken en Jeroen vult zijn collectie bandshirts aan. Nog een laatste biertje in de kroeg en dan is het mooi geweest voor vandaag.

Maandag slaap ik uit. Nou ja, ik lig iets langer in bed. Jeroen vertrekt al vroeg om te gaan snorkelen met Annemiek en nog drie anderen. Maar daar houdt Kaatje niet van. Open zee, vissen en een snorkel. Dat zou voor mij zomaar een paniekerige dood kunnen betekenen 😂 Beter om over te slaan. Helen en ik besluiten er een rustige dag van te maken. Op ons gemak ontbijten we in het hotel. We gaan richting strand. Het is warm met een lekker windje. We lopen een eind met de slippertjes in de hand en de pootjes in de branding. Het water is heerlijk koel. En door de flinke golven zijn onze broeken binnen 5 minuten nat tot aan het kruis. Altijd charmant 😉
Na een flinke strandwandeling trakteren we onszelf op een lekkere cappuccino bij één van de resorts aan het strand. Einde van de ochtend sluiten Andy en Roelof aan.
{We hebben inmiddels een clubje van 6 waarmee we wat vaker optrekken, af en toe sluiten anderen aan. Jeroen, Helen, ik, Andy, Belg van 29 en Roelof en Annemiek, Groningers van onze leeftijd}. We kletsen en relaxen wat, gaan nog een rondje pootjebaden om lekker af te koelen en we ploffen vervolgens bij een beachclub een stukje verderop neer. We proberen wat fruitsmoothies van de kaart. Allemaal zó lekker met die smaakvolle, tropische vruchten. Ik hou d'r van.
Halverwege de middag sluiten Jeroen en Annemiek aan. En wat mensen uit de groep lopen af en aan, drinken een biertje mee en gaan dan weer hun eigen weg.
Wanneer we moe zijn van het niksen lopen we een eindje en eten we bij een Italiaan. We taaien bijtijds af. Morgen reizen we verder richting Quy Nhon.

Wel een leuk weetje dat ik volgens mij niet eerder heb genoemd. Op 15 februari viert Vietnam Nieuwjaar (tête). Vooral de steden worden flink versierd. Gele bloemen, extra lichtjes en bonsai bomen horen daarbij. Die zie je her en der op de foto's voorbij komen.

Dinsdag rijden we naar Quy Nhon. Alle reismaatjes zijn gelukkig weer opgeknapt.
Heel onze reisroute loopt langs de kust. We stoppen op prachtige plekken voor ijskoffie en de meest waanzinnige uitzichten. Ook wordt er goed gegeten. Tot nu toe hebben we op twee maaltijden na, alleen maar Vietnamees gegeten. Erg lekker.
We merken wel dat we richting het Noorden gaan. De zon begint ons wat vaker in de steek te laten. De temperatuur daalt langzaam.
Het hotel in Quy Nhon is een luxe. Ondanks dat dit totaal geen toeristische plek is. Jeroen neemt een duik in zee. Helen en ik houden het wederom bij pootjebaden. We laten ons masseren (heeeeeeeerlijk!) en eten onze buikjes weer goed rond. We buiken uit tijdens een potje klaverjassen met Roelof en Annemiek. De vrouwen begonnen met een goede voorsprong, maar we gaven de mannen één keer het voordeel van de twijfel en de ellendelingen grepen dit aan om ons volledig in de pan te hakken. Wijze les van de dag: geef mannen geen ruimte, hou ze onder de duim. Of ze maken misbruik van de situatie.

Speciaal berichtje voor Leo en Mo: serieus, die Groningers hebben spelregels met Klaverjassen... 😂 veul soepeler dan wij. Je hoeft niet bij te lopen met troef als de slag niet voor jou of je maat ligt, ze delen anders, roem en nat gaan werkt volledig anders. Dus... Ik wilde bijna zeggen, zo kan ik het wel winnen. Maar nee, zelfs met soepele regels redden we het gisteren niet 🙄😝

Vandaag (woensdag) reizen we weer een stukje richting het Noorden. We hebben daarnet een ijskoffie (caffee su da, fonetisch) gedronken aan het strand en rijden nu richting My Lai. Een dorp dat op 16 maart 1968 volledig van de kaart is geveegd door Amerikanen. 504 doden. Voornamelijk vrouwen, ouderen en kinderen. Hele families uitgeroeid op een enkele overlevende na. Een vergeldingsactie van Amerika voor onder andere de doden die zijn gevallen toen een klein Vietnamees jongetje in opdracht van de Vietcong in een pand vol Amerikanen in Saigon een handgranaat liet ontploffen. De Vietcong zou zich in My Lai schuilhouden, werd de soldaten verteld. En met deze actie konden zij wraak nemen op de Vietcong. Er is geen Vietcong - slachtoffer gevallen, zij waren niet in My Lai... Niet het leukste bezoek van deze vakantie, maar wel een belangrijk stuk geschiedenis.

Hoi An is de eindbestemming vandaag. Daar komen we einde van de middag aan. Zin in moet ik zeggen. Is Unesco erfgoed, dus waarschijnlijk wat authentieker dan bijvoorbeeld Nha Trang. Er is een hoop te doen. Wie weet lezen jullie daar over een dag of twee over 😄